Мушу вас запэўніць, што звяруга мае моцныя капыты, хвост і рогі, але ж да чорта не дацягвае па статусе, габарытах і настроі. Больш нагадвае быка з карыды. Дык гэта я пра каго? Не палохайцеся. Я не буду распавядаць пра чарговую тэлевізійную нятленку, дзе супер-герой ператварыўся ў мутанта, не будзе і змрочных казак пра містычнае з'яўленне нябожчыкаў-паэтаў на чарговым паэтычным слэме. Я — пра альманах «Тэксты», які і ёсць тая доўгачакана... Болей »

Большасць тэкстаў, змешчаных у альманаху, прысвечаная выбітнаму беларускаму дзеячу Тадэвушу Рэйтану (1740—1780). Зміцер Юркевіч, Уладзімер Варанец, Алесь Жлутка, Здзіслаў Сіцька, Вольга Гарбачова і многія іншыя даследуюць спадчыну легендарнай асобы Рэйтана. У нумары таксама ёсць проза Юрыя Станкевіча, Мікалая Плавінскага, Георгія Барташа, гутарка з філосафам Валянцінам Акудовічам, бумбамлітаўскія дзённікі Віктара Жыбуля. Напрыканцы альм... Болей »

* VARIA * Białokozowicz Bazyli, Polsko-wschodniosłowiańskie pogranicze kulturowe * Rudziewicz Irena, "Białowieżanie" i tradycja Janki Kupały * Zaniewska Teresa, Motyw ognia w twórczości poetów Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego "Białowieża" * Брыль Янка, Крынічнае * Зарэмба Людміла, Узаемаўплыў творчых індывідуальнасцей (Ян Чыквін - Уладзімір Гайдук) * Мацяш Ніна, Я маю толькі ймя. Пры сцежцы. Песня ... Болей »

Первая книга «Тюрьмы Беларуси. 1929—1935 гг.» из серии «История белорусских советских тюрем» написана для широкого круга читателей и является одной из немногих попыток полного исследования советской тюремной системы. Болей »

Ідэя ўшанаваць памяць Міколы Гайдука нарадзілася неяк спантанна. 15 снежня 2011 г. на Кафедры беларускай культуры Універсітэта ў Беластоку ў рамках „беларускіх чацвяргоў” адбылася сустрэча з прафесарам Міколам Нікалаевым з Санкт-Пецярбурга, загадчыкам аддзела рэдкіх кніг Расейскай нацыянальнай бібліятэкі, аўтарам кнігі „Беларускі Пецярбург”. Падчас вячэры ў Валянціны і Віктара Шведаў, гартаючы кнігу і слухаючы захапляльных аповедаў наша... Болей »

Як вядома, на пачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Богам было Слова. У Слове пульсавала жыццё, і Слова з'яўлялася святлом для людзей. Пасля словы пачалі складвацца ў сказы, сказы - у рознага кшталту аповяды. І паплыло, забурліла, заштарміла слоўнае мора, усё больш адыходзячы ад сваёй першаасновы. А ў моры гэтым пачало тануць тое першаснае і глыбокае, адзінае і магутнае Слова, якое было на пачатку. Болей »

У землякоў за акіянам у Злучаных Штатах Амерыкі пабывала карэспандэнт «Голасу Радзімы» Таццяна Антонава. Так яна i назвала сваю кніжку — «У землякоў за акіянам», у якой расказвае аб сустрэчах з замежнымі беларусамі, многія з якіх доўгія гады заставаліся для нас абсалютна невядомымі, хоць прозвішчы ix чулі даволі часта. Наталля Арсеннева, Міхась Кавыль, Антон Шукелойць, 3. i В. Кіпелі, Ала Орса-Рамана. Аўтарка дала ім магчымасць расказац... Болей »

“У каменным крузе” Георгія Валкавыцкага – дакументальны аповед аб ваенных падзеях лета 1943 – вясны 1944 года, удзельнікам якіх быў аўтар. Кніга напісана ў форме дзённіка, што з’яўляецца яскравым прыкладам і доказам яе дакументальнасці. Як свайго часу прызнаўся сам атар, ідэя спісаць свае ўспаміны, а лепш сказаць падзеі, яшчэ жывыя ў сэрцы і душы, нарадзілася ў 1946 годзе, калі ён толькі вярнуўся з ваенных сцяжын. Спісаныя некалі па “жы... Болей »

Пра творчасць самадзейных паэтаў і празаікаў цяжка гаварыць з пазіцыі вызначаных крытэрыяў і патрабаванняў літаратурнай крытыкі. Але, калі арыентавацца на ўзоры сапраўднай літаратуры, то важна зазначыць, што першапрычынай, альбо натхняючым імпульсам творчасці, з'яўляецца духоўны парыў, покліч, альбо крык душы, схоплены ў прасторы і зафіксаваны ў часе найбольш адпаведнай формай. 1 крытэрыі тут, якдля самадзейных, так і для прафесійныхтво... Болей »

Дуб-дзядуля загаварыў чалавечым голасам. Успомніў сваю маладосць, калі вакол бьгў лес, шумелі побач сваякі-дубы. Папрасіў чалавека прынесці чыстай вады, тады б ён пакінуў пасля сябе памяць, нашчадкаў. Чалавек кінуўся шукаць вады. Першае возера, якое ён знайшоў, было напоўнена людскім потам. Каля яго стаяла жанчына па імені Праца. Яна сыпала ў возера зямлю, каб менш давялося людзям ліць поту, напаўняючы возера. Болей »