Ви́тебское воево́дство (лат. Palatinatus Vitebsciensis, польск. Województwo witebskie) — административно-территориальная единица Великого княжества Литовского, образованная в 1508 году, хотя ещё в 1503 году витебские наместники стали называть себя воеводами[1][2]. Центр — город Витебск. Площадь воеводства составляла около 24 600 км². Существовало до 1793 года, когда было полностью включено в состав Российской империи, должность витебско... Болей »

Третий выпуск трудов Е. Анищенко "с персоналиями шляхетских фамилий... Великого княжества Литовского, выявленных в актовых книгах земских и гродских судов на всем протяжении XVIII столетия". В приложении содержится список всех прочих жителей Слонимского повета, которых удалось выявить по архивным данным, включая крестьян, лиц духовного звания и евреев. Болей »

Кніга беларускага эміграцыйнага даследчыка Лявона Юрэвіча «Шматгалосы эпісталярыум» (20-я кніга серыі «Бібліятэка Бацькаўшчыны») з’яўляецца зборам матэрыялаў, прысвечаных эпісталярнай спадчыне паваеннай эміграцыі. Аўтар робіць спробу асэнсавання спецыфікі эпісталярыяў як гістарычнай крыніцы. Шматлікія і разнастайныя лісты беларусаў з розных краінаў, знойдзеныя, апрацаваныя і змешчаныя ў кнізе, дазваляюць прадставіць не толькі адметнасці... Болей »

Грываў бель рашчэсавалі хмары, на небасхіл памалу ймкнулі. Каціўся месяц ім насустрач і целы іх ірваў, як куляй. Лятою птушкі рэха з долаў лунала дзесь за перавалы, і зоркі сходзілі з вышыняў напіцца смагла ў плёсах з хвалі. Так зырка вокны горнай хаткі калолі цемру сьвятлінёю і зіхацелі пад ваконьнем бярозы срэбнай лісьціною. Болей »

Сапраўды ў гэтага горада шмат абліччаў. Тут побач існуюць польскі, расейскі, жыдоўскі, савецкі, нават “белорусский” Гродна. Аднак прапанову наведаць менавіта беларускую Гародню і зараз пачуеш зрэдку. I калі штодзень углядаюся паміж нашымі старажытнымі камяніцамі, не пакідае адчуванне, што не было сярод іх жыхароў беларусаў. Тымлчасам беларускасць у Гародні заўсёды была з’яваю натуральнай. Іншая справа, у чым яна праяўлялася і дзе яе шук... Болей »

Параўнальнае літаратуразнаўства — дысцыпліна цалкам невядомая на постсавецкіх прасторах. Яно скіравана на шырокую сферу літаратурных узаемаўздзеянняў і ўзаемаўплываў — на літаратуру як літаратуру сусветную. Кніга трох французскіх аўтараў — лепшыя на сёння ўводзіны ў гэтую дысцыпліну. Для студэнтаў і аспірантаў філалапчных факультэтаў ВНУ, навукоўцаў, і ўсіх, хто цікавіцца пытаннямі літаратуразнаўства. Болей »

Інтэрвію журналіста Беларускае службы Польскага радыё Аляксандра Навіцкага з прэзыдэнтам Хэльсінскае фундацыі правоў чалавека Маркам Навіцкім. Болей »

Хто мы такія? Ліст да простых людзей. — Хто вы такія? Што вы за народ? Так пытаюцца у нас, простых людзей. Але мы і самі ні ведаем. Вакол усе кажуць: я — паляк, я — літвін, я — жыд. А мы нават імя свайго народа забыліся. Вось і адмаўляем: я — праваслаўны, я — каталік. Але-ж гэта названне нашай веры, а ні нашаго народу. Каталікі часам прабуюць звацца палякамі, бо вера у іх тая-ж. Але варт толькі пачуць польс-кую гаворку, каб праканацца, ... Болей »

Пра сябе і свой народ. Кажны сучасны культурны чалавек перш-наперш павінен ведаць, хто ён такі, якая ягоная мова, народ і край, дзе ён жыве, якая ягоная гісторыя. ён ад малых дзён павінен умець ужо адказаць на самыя простыя асноўныя пытанні, як прыкладам: — Хто мы? — Мы беларусы. — Хто гэта беларусы? — Беларусы — гэта народ арыйскае расы, славянскага племя. — Што гэта народ або нацыя? — Народ або нацыя — гэта згуртаваньне людзкіх пакале... Болей »

Уладзімір Саўчук нарадзіўся ў 1956 годзе ў Кузаве на Падляшшы. Першыя словы па-беларуску напісаў у Пачатковай школе ў мястэчку Чаромха. Па прафесіі - тэхнік-энэргетык. Друкаваўся ў Ніве і калектыўным зборніку Плыву морам майго жыцця. Жыве ў Беластоку. Сябра Беларускага Літаратурнага Аб'яднаньня Белавежа. Піша на польскай і беларускай мовах. Аўтар зборнікаў паэзіі „Што ў сэрцы”, „W gościnie” і „Мой вырай”. Болей »