Горальчук Барбара

Barbara Goralczuk urodzona w 1970 r we wsi Mokre koło Bielska Podlaskiego. Ukończyłam LO z białoruskim językiem nauczania w Bielsku Podlaskim, następnie studiowałam w Lublinie i w Łodzi. Długo szukałam swojego miejsca na ziemi, ale po latach mieszkania w Łodzi oraz w Niemczech powróciłam w rodzinne strony, najpierw do Bielska aż wreszcie do Mokrego.

Lubiłam czytać, zawsze interesowałam się sztuką, rysowałam. Pierwsze wiersze powstały w okresie nauki w liceum i były pisane po białorusku. Później także w języku polskim. Nikomu, z bardzo małymi wyjątkami, nie prezentowałam swojej twórczości, więc przez lata rosła zawartość szuflady. Wreszcie w 2014 roku zdecydowałam się przeczytać je kilku koleżankom, które zachwyciły się nimi, co ośmieliło mnie do przedstawienia ich szerszej publiczności.

Napisałam też pierwszą swoją powieść pt. „Nadzieja aż po horyzont”. Książka ta jest hołdem złożonym mojej babci, która była moją przyjaciółką i bardzo ważną w życiu osobą. Opisałam jej przeżycia z okresu bieżeństwa, to, o czym opowiadała mi całe nasze wspólne życie, czyli do 23 roku mojego życia. Podziwiałam ją i szanowałam. Pisałam książkę w czasie swojej choroby i rekonwalescencji, korzystając z czasu, gdy nie pracowałam zawodowo.

W 2017 roku ukazała się kolejna powieść pt. „Miód”. Powstała ona trochę dla opowiedzenia dalszych losów bieżeńców na Podlasiu, a trochę z przekory, aby odczarować mit cudownego życia w Polsce w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

W lutym 2017 roku otrzymałam wyróżnienie w konkursie poezji miłosnej im. M Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w Katowicach.

Moje wiersze drukuje „Czasopis”, przygotowuję do wydania w formie zbiorku poezję „po svojomu” oraz po polsku. Piszę kolejną powieść.

Kocham swoje Podlasie, widzę bogactwo tej krainy i ciężkie brzemię, jakie narzuciła jej historia. Martwi mnie sytuacja gospodarcza naszego regionu, gdyż wiem, że los Podlasia leży w rękach młodzieży, a oni wyjeżdżają stąd w poszukiwaniu środków do życia. Wierzę, że jednak powrócą. Jesteśmy niepowtarzalną mieszanką kultur, języków, obyczajów, miksem przeszłości i przyszłości, i to jest wartość tego właśnie narodu - niepowtarzalność.

Interesuję się historią, gdyż bez wiedzy o tym, co było, skąd się wzięliśmy my i nasze dziedzictwo nie może być mowy o budowaniu świadomej przyszłości. Pragnę opowiadać młodym o ich własnych korzeniach, aby dobrze się czuli sami ze sobą, aby czuli się ważni.

Żyjemy w czasach dostępu do wielu mediów, w czasach możliwości rozwoju, więc wykorzystujmy je. Uważam, że tylko świadomi ludzie mogą budować dobre, mądre społeczeństwo.

Горальчук Барбара. Выданьні

Na porozi // На порози

Goralczuk Barbara

Barbara Goralczuk w wierszach opisujących czas swojego dorastania i młodości, przekazuje nam świat wiejskich pejzaży, zwyczajów i pracy codziennej, świat który odchodzi już bezpowrotnie. Towarzyszy temu zdystansowany namysł nad kondycją ludzką, dziewczęce i kobiece podejście do wymiaru uczuć i pełen... Болей »

Miód

Goralczuk Barbara

Miód Barbary Goralczuk to opowieść o życiu we wschodniej Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym. O powrocie z bieżeństwa i ponownym zakorzenianiu się w miejscach, w które trzeba było na powrót tchnąć życie, by móc normalnie funkcjonować. To przewrotna i gorzka opowieść o okrucieństwie wsi, biedzie... Болей »

Nadzieja aż po horyzont

Goralczuk Barbara

Nadzieja aż po horyzont jest opowieścią o ludziach, których spotkała wojna. Nic o wojnie nie wiedzą, nie chcą wojny i się jej boją. Nagle, w jednej chwili, zmusza ich ona do pozostawienia całego znanego świata i wyruszenia w nieznane... Główna bohaterka na tułaczce doświadcza głodu, strachu, niepewności... Болей »

Nadzieja aż po horyzont

Goralczuk Barbara

Barbara Goralczuk, urodzona 27 maja 1970 roku we wsi Mokre, niedaleko Bielska Podlaskiego. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania w Bielsku Podlaskim. Studiowała filologię rosyjską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Żyła wiele lat w Łodzi oraz w Dusseldorfie... Болей »