Цемра зямлю ахінае

Недзе, здаецца, у 1958 годзе, калі я быў студэнтам і куды разумнейшы, чым сёньня, мне пашчасьціла зь летнімі заробкамі “па лініі маладзёжнага турызму”. Я суправаджаў групу варшаўскіх студэнтаў і асьпірантаў у паездцы па маршруце Брэст – Масква – Лазараўскае (Чорнае мора).Дзесяць дзён незабыўных уражаньняў, гутарак, сустрэч, дыскусій, каўказскай прыроды, мора. Да мозгу касьцей я быў – савецкі, а маладыя равесьнікі з Польшчы – палякі, а таму вельмі незразумелыя. Сярод студэнтаў была групка (чалавекі тры-чатыры), якая трымалася наадасобку, не спрачалася, а дыспутавалі яны толькі паміж сабою. “Гэта наша будучае кіно”, сказалі мне. Гэта – той, гэта - той, гэта – Кшыштаф Занусьсі. Цяпер сьмела магу паўтарыць – о, Гэта Кіно! А тады мы нават пагаварыць не пагаварылі як сьлед, толькі пазнаёміліся. І Кшыштаф папрасіў мяне згадзіцца прыняць у падарунак кнігу, якую ён дашле мне па прыезьдзе ў Варшаву. Мы абмяняліся некалькімі лістамі. Кніга прыйшла. (Ад перакладчыка, фрагмэнт)

• Перакладчык: Сёмуха Васіль
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура, Пераклады
• Кнігазбор: Kamunikat.org
• Дадатковая даведка: http://www.knihi.com Выданьне публікуецца тут за ласкавай згодай Васіля Сёмухі