Я не падману

Цікавае пытаньне: што можа прымусіць чалавека на пятым дзясятку свайго жыцьця заняцца справай, якой ён дагэтуль ніколі не займаўся? У маім выпадку гэтаму паспрыялі дзьве віны: віна перад роднай мовай і віна перад Уладзімірам Высоцкім. Сваю настаўніцкую дзейнасьць я пачынаў у беларускай школе, выкладаючы матэматыку, зразумела ж, на беларускай мове. Аднойчы здарылася так, што адна з маіх лепшых выпускніц атрымала «двойку» на ўступным экзамене ў інстытут толькі з-за таго, што не зразумела ў білеце, напісаным па-расейску, аднаго (!) слова і пасаромелася спытаць у экзаменатара. Гэта быў магутны ўдар па маіх перакананьнях. Я пахіснуўся (і побач не знайшлося таго, хто б мог падтрымаць) - і далей арыентаваўся ў сваёй працы з вучнямі больш на расейскую мову, адсоўваючы родную на задворкі жыцьця. Дзякаваць Богу, сёньня я маю магчымасьць вярнуць сабе родную мову, але пачуцьцё віны перад ёю не зьнікае. (Ад перакладчыка, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 1999
• Перакладчык: Булавацкі Міхась
• Выдавец: Беларускі кнігазбор
• Памеры: 128 с., 17 см
• ISBN: 985-6318-60-2
• Катэгорыя: Мастацкая літаратура, Пераклады
• Кнігазбор: Kamunikat.org, Каталёг EEDC, Каталёг MiOKB, Прыватны каталёг
• Інвэнтарныя нумары: EEDC — 510, 510-2, 510-3, MiOKB — 8480
• Дадатковая даведка: Выданьне публікуецца тут за ласкавай згодай перакладчыка